Η υπόθεση του επιπλέον πλανήτη προτείνεται ως εξήγηση σε ένα μυστήριο που απασχολεί τους πλανητολόγους εδώ και καιρό: γιατί οι (υπόλοιποι) πλανήτες βρίσκονται στις θέσεις όπου τους βλέπουμε σήμερα;
Η μελέτη της κίνησης των πλανητών και των σωμάτων της Ζώνης του Κούιπερ -ενός βασιλείου παγωμένων αστεροειδών πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα- υποδεικνύει ότι το Ηλιακό Σύστημα πρέπει να πέρασε μια μεγάλη αναστάτωση 600 εκατομμύρια χρόνια μετά το σχηματισμό του.
Λόγω αυτής της «δυναμικής αστάθειας», πολλά μικρά σώματα πρέπει να εκτινάχθηκαν προς τα έξω, μέχρι τη Ζώνη του Κούιπερ, ενώ ο Δίας πρέπει να μετακινήθηκε πιο κοντά στον Ήλιο.
Το σενάριο αυτό παρουσιάζει όμως ένα πρόβλημα: οι προσομοιώσεις που τρέχουν οι επιστήμονες εδώ και χρόνια δείχνουν ότι η μεταπήδηση του Δία σε νέα τροχιά θα είχε διαταράξει σε υπερβολικό βαθμό τις τροχιές των εσωτερικών πλανητών. Σε πολλές προσομοιώσεις, για παράδειγμα, η Γη συγκρούεται με τον Άρη ή την Αφροδίτη.
Μια πιθανή λύση προτείνεται τώρα από τον Ντέιβιντ Νεσβόρνι του Ερευνητικού Ινστιτούτου Southwest στο Τέξας. Ο αστρονόμος εκτιμά ότι το πρόβλημα θα λυνόταν αν το νεαρό Ηλιακό Σύστημα περιείχε έναν ακόμα γιγάντιο πλανήτη, στο μέγεθος του Ουρανού ή του Ποσειδώνα, ο οποίος εκτινάχθηκε στο διαστρικό διάστημα λόγω της δυναμικής αστάθειας.
Ο «εξοστρακισμός» αυτού του πλανήτη θα επέτρεπε στον Δία να μετακινηθεί προς τα μέσα χωρίς να διαταράξει τόσο πολύ τις τροχιές των εσωτερικών πλανητών. Στις προσομοιώσεις του Νεσβόρνι, η προσθήκη του επιπλέον πλανήτη πράγματι οδηγεί στην κατάσταση που παρατηρούμε σήμερα στο Ηλιακό Σύστημα.
Εξάλλου, επισημαίνει ο ερευνητής στο Astrophysical Research Letters, η υπόθεση του εξοστρακισμένου πλανήτη ενισχύεται από την ανακάλυψη πολλών «αδέσποτων» πλανητών που κινούνται χαμένοι στο διαστρικό κενό.
Newsroom ΔΟΛ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου