«Είμαι μόνος, μα τελικά ποιος φταίει; Ίσως λέω πολλά, αλλά κάνω λίγα. Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος: δεν είμαι αυτός που θα ήθελα να είμαι. Τίποτε από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί εάν δεν ήμουν πραγματικά αδύναμος. Είμαι 17 ετών. Μόνος και γεμάτος θυμό. Φίλοι; Δεν μου έμεινε κανείς. Υπάρχει μόνο ένα άτομο στο οποίο μπορώ να τηλεφωνήσω από το κινητό μου. Σύντομα δεν θα μπορώ να τηλεφωνήσω σε κανέναν. Είναι δικό μου το φταίξιμο που τους έδιωξα έναν-έναν από κοντά μου. Ωστόσο, βαθιά μέσα μου, αισθάνομαι ότι εάν είχα την κατάλληλη στήριξη, θα μπορούσα ακόμη και να τα καταφέρω…».
Τα παραπάνω λόγια ανήκουν σε έναν έφηβο ο οποίος δηλώνει ότι είναι εξαρτημένος από το Διαδίκτυο. Πολλά παιδιά βρίσκονται σήμερα στην ίδια θέση. Κάθονται με τις ώρες μπροστά σε ένα κομπιούτερ, «σερφάροντας» στο Inetrnet και παίζοντας παιχνίδια, αφήνοντας πίσω τους φίλους τους και άλλες σημαντικές για τη σωστή ανάπτυξή τους δραστηριότητες.
«Το φαινόμενο αυτό έχει φέρει σε αμηχανία την επιστημονική κοινότητα παγκοσμίως, σχετικά με το εάν πρόκειται για είδος "εξάρτησης" ή για την κορυφή του παγόβουνου άλλων δυσκολιών και προβλημάτων», τονίζουν ειδικοί της Μονάδας Εφηβικής Υγείας. Γεγονός είναι _ προσθέτουν _ ότι η χρήση του Διαδικτύου μπορεί να είναι η επικρατούσα δραστηριότητα στην καθημερινότητα ορισμένων εφήβων με αποτέλεσμα την παραμέληση βασικών τομέων δράσης, όπως το σχολείο, τα χόμπυ, ο αθλητισμός, οι κοινωνικές σχέσεις κλπ. Μπορεί ακόμη να υπάρξουν διαταραχές του ύπνου, παρεκτροπές στη διατροφή και παραμέληση της σωματικής φροντίδας και υγιεινής.
Οπως επισημαίνουν, προκειμένου να προληφθεί η κατάσταση είναι σημαντικό να υπάρξει ενημέρωση των εφήβων και των οικογενειών τους σχετικά με τα όρια που συστήνονται διεθνώς για τον ημερήσιο χρόνο οθόνης (έως δύο ώρες ημερησίως), να αφιερώνεται χρόνος από τους γονείς για πλοήγηση στο Διαδίκτυο μαζί με τα παιδιά τους, καθώς και να διδάσκονται οι κανόνες ασφαλούς χρήσης του Διαδικτύου στα σχολεία.
Από έρευνα, η οποία πραγματοποιήθηκε το 2010 σε πανελλαδικό δείγμα 1.007 εφήβων ηλικίας 15-16 ετών, προκύπτει ότι υπάρχει τάση αύξησης των ποσοστών υπερβολικής χρήσης. Οι επαρχιακές πόλεις παρουσιάζουν μεγαλύτερο ποσοστό συμπεριφορών εθισμού στο Διαδίκτυο και οριακής χρήσης σε σύγκριση με τον πληθυσμό της Αττικής. Αντίθετα με τα αποτελέσματα του 2007, όπου τα αγόρια είχαν προβάδισμα όσον αφορά τις συμπεριφορές εξάρτησης, τώρα υπάρχει εξίσωση των ποσοστών στα δύο φύλα.
Η πρώτη αιτία που μπορεί να οδηγήσει σε συμπεριφορά εθισμού είναι οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης και ακολουθούν τα online παιχνίδια. Στα αποτελέσματα του 2007, η πρώτη αιτία ήταν τα online παιχνίδια.
Τα παιδιά με συμπεριφορές εξάρτησης παρουσιάζουν στατιστικά σημαντική διαφορά στη χαμηλή βαθμολογία σχολείου (βαθμός <12) σε σύγκριση με τους συμμαθητές τους που ασχολούνται με το διαδίκτυο μέσα σε φυσιολογικά όρια.
Ποια είναι τα κριτήρια που οριοθετούν την υπερβολική χρήση;
1. Παραμονή online για όλο και περισσότερο χρόνο.
2. Αποτυχία διαχείρισης του επερχόμενου αισθήματος διέγερσης ή και κατάθλιψης.
3. Παραμονή online για περισσότερο από το προτιθέμενο χρονικό διάστημα.
4. Κίνδυνος απώλειας σχέσης ή ευκαιρίας εξαιτίας της χρήσης.
5. Ψεύδη, προκειμένου να καλυφθεί η αληθής έκτασης της χρήσης.
6. Χρήση προκειμένου να ελεγχθούν τα αρνητικά συναισθήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου